Αριάδνη (αφήγηση)

 

Ήταν τότε που ο γενναίος Θησέας, πρίγκιπας της Αθήνας, έφτασε στην Κρήτη για να αντιμετωπίσει το τέρας του Λαβυρίνθου. Χωρίς να γνωρίζει το σκοτεινό βάθος του μονοπατιού που τον περίμενε, βρήκε απρόσμενη βοήθεια στα μάτια της Αριάδνης, κόρης του Μίνωα και ιέρειας της Μεγάλης Θεάς.

Η Αριάδνη δεν τον βοήθησε μόνο με τον περίφημο μίτο· του έδωσε και τη γνώση των συμβόλων και των μονοπατιών του ιερού χώρου, σαν να γνώριζε από πριν τον προορισμό του. Όταν διέφυγαν από την Κνωσό, οι άνεμοι τους έφεραν όχι κατευθείαν στην Αθήνα, αλλά στη Κύπρο — στο ιερό της Αφροδίτης, στην Αμαθούντα.

Κατά την άφιξή τους εκεί, η Αριάδνη, εξαντλημένη από την καταιγίδα κατέφυγε στο ιερό της Θεάς για προστασία. Οι ιέρειες την περιποιήθηκαν, αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό της τη χάρη της θεϊκής ιέρειας. Επειδή ήταν έγκυος επέλεξε να παραμείνει στο νησί και ο Θησέας να συνεχίσει το ταξίδι του προς την Αθήνα.  Μα το σώμα της δεν άντεξε και πέθανε στη γέννα.

 Ο Θησέας έστειλε χρήματα και εκεί που ήταν ο τάφος της Αριάδνης χτίστηκε ο ναός της Αφροδίτης. 

Γύρω από τον τάφο, καθιερώθηκαν μυστήρια τελετές κάθε άνοιξη, για να τιμηθεί η επιστροφή της ζωής από τον Άδη. Νέες ντυμένες στα λευκά, προσέφεραν άνθη και κρασί, και τραγουδούσαν ύμνους για την «Αριάδνη της Ανατολής». Ο ναός της στην Αμαθούντα, χτισμένος πάνω στα ερείπια παλαιότερου ιερού, έγινε χώρος γυναικείων μυστηρίων και τελετών που συνέχισαν μέχρι τα πρώτα χριστιανικά χρόνια.

Ακόμη και όταν η πόλη ερημώθηκε, οι κάτοικοι θυμούνταν τον «τάφο της Αριάδνης» και προσκυνούσαν εκεί, ζητώντας παρηγοριά, γονιμότητα και ελπίδα.